“အခ်စ္နဲ႔ သိပၸံ“

ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးဆုိတာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံခ်င္စရာ မေကာင္းဘူး ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ရင္ထဲက လာတဲ့အခ်စ္ကို ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ အေျဖရွာမယ္တဲ့။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ အဲဒီကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္က အစမ္းသပ္ ခံရေတာ့မယ္။ “တီ...တီ...တီ..” ေဟာ ေျပာရင္းဆိုရင္း ဖုန္း၀င္လာၿပီ။ “ ဟ လို....၊ ေျပာပါ” “ခ်ားလ္စ္လား၊ လာခဲ့ေတာ့ေလ၊ ဘယ္အခ်ိန္ရွိ္ေနၿပီလဲ” “ ေအာ္ဒရီ ကိုယ္ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္ ကြာ” “ဘာကိုလဲ” “ကြၽတ္၊ ဒီကိစၥႀကီးကကြာ၊ ဘယ္လိုမွ” “ဘာလဲ ခ်ားလ္စ္က ကိုယ့္အခ်စ္ကိုယ္ မယံုလို႔လား” “မဟုတ္ဘူး ေအာ္ဒရီ ေလးရယ္။ မင္းကိုကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပါကြာ” “အျပင္မွာေတာင္ ဒီေလာက္ ခ်စ္ေနရင္ ကြန္ပ်ဴတာမွာ ေပၚလာတဲ့ အေျဖနဲ႔ ေအာ္ဒရီ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႂကြားခ်င္ ေသးလို႔ပါ ခ်ားလ္စ္ရဲ႕ေနာ္။ လာခဲ့ေတာ့ေနာ္ ရႊတ္” ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာရေသးဘူး။ ေအာ္ဒရီ ဖုန္းခ် သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ အပူလံုးႀကီး ေဆာင့္တက္ လာတယ္။ အဲဒီ ေဆာ့ဖ္၀ဲကို ဘယ္ကျမင္းမသားကထြင္ လိုက္သည္မသိ။ အခု ဒုကၡ ေရာက္ရေတာ့မယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုက ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ အနီေရာင္ အသည္းပံုငါးခုပါတယ္။ ဖန္သားျပင္ေပၚ လက္တင္လိုက္ ႐ံုႏွင့္ အေျဖကိုသိရမယ္။ မီးနီေလး သံုးပြင့္ဆိုလွ်င္ခ်စ္တယ္။ ေလးပြင့္ဆိုလွ်င္ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ဆိုပဲ။ အဲ သံုးပြင့္ ေအာက္ဆိုရင္ေတာ့ ဟန္ေဆာင္ အခ်စ္ေတြပါတဲ့။ ကဲ အဲ့လိုကိရိယာမ်ဳိးက ရင္ထဲက အခ်စ္ကို တိုင္းတာလို႔ ရပါ့မလား။ ရတယ္ပဲထားဦး။ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္မွ စက္ခ်ဳိ႕ယြင္းေနတာမ်ဳိး ျဖစ္ရင္။ ဟူး ကြၽန္ေတာ္ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ၂။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဒရီကို ၀င္ေခၚေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ အလြန္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ပံု။ “တစ္ခုခု စားဦးမလား ေအာ္ဒရီ” “မစားခ်င္း ေသးပါဘူး ခ်ားလ္စ္ရယ္။ ဟိုကိုသာ အရင္သြားရေအာင္ပါ” ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ကားကိုေမာင္းထြက္ လိုက္တယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူက ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ သူ႔အေတြးႏွင့္သူ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကက္ဆက္ ဖြင့္လိုက္တယ္။ “အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့သူဆိုတာ ___” ယေန႔မွ ႏွစ္တစ္ရာတိုင္ သီခ်င္းသံ ပ်ံ႕လြင့္လာတယ္။ “ဟယ္... ခ်ားလ္စ္ ယူ ဘယ္တုန္းက ဒီသီခ်င္းေတြ ရွာထားတာလဲ” “မၾကာေသးပါဘူး။ သေျပမွာ Select လုပ္ထားတာ။ ဟိုတုန္းက နာမည္ႀကီး IC ရဲ႕ L.M.N စီးရီးေတြ အကုန္ ျပန္ကူးထား ေသးတယ္။ ႏွစ္က တစ္ရာ နီးပါးေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မနည္းရွာ လိုက္ရေသးတယ္” “အဟုတ္။ ခ်ားလ္စ္ အျပန္ ေအာ္ဒရီကို အဲဒီသီခ်င္းေတြ ေပးလိုက္ပါလား” ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုၾကည့္ လိုက္ၿပီး “ဟန္နီ႔အတြက္ပဲ ကူးထားတာ” “ေဟး ဒါမွခ်ားလ္စ္ ကြ” ဟု ေအာ္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ ပခံုးကို တိုးဖက္လာတယ္။ ကားက ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး သြားေနဆဲ။ ၃။ “ေရွ႕နားေလးမွာ ခ်ားလ္စ္၊ ကားကို အရွိန္ေလွ်ာ့ ထားလိုက္” ကြၽန္ေတာ္ ကားကို ေအာ္တို စတီယာရင္ ေျပာင္းၿပီး လမ္းေဘး ၀ဲ၊ ယာသို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္။ “ေဟာ ဟိုးကဟာလား ခ်စ္သက္ေသ ဆိုတာေလ” “ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္။ ခ်ားလ္စ္ အဲဒီဘက္ ကပ္ရပ္လိုက္” သူမက ျမဴးေနၿပီ။ ကြၽန္ ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ေတြ ေလးသထက္ေလးလာၿပီ။ အခ်စ္ဆံုး လူေတာင္ အသည္းေလး ခုပဲ လင္းတယ္တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဒရီကို ခ်စ္သလို သူမရဲ႕ အခ်စ္ကို အႂကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ စိတ္ေတြ ေလးေနသည္ မသိ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ အသည္းႏွစ္ပြင့္ သာလင္း၍ သူ႔ေကာင္မေလး ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းၿပီးသြားတယ္။ ဒီေကာင္ တကယ္ခ်စ္တာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုးသိသလို သူ႔ေကာင္မေလးလည္း သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္ေတြ ဘယ္လိုပဲေျပာင္းေျပာင္း သူ႔ ေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ကေတာ့ ဟိုးအရင္မိန္းမသားေတြရဲ႕ စိတ္အတိုင္း ေဗဒင္ဆရာယံု၊ ဂါထာယံုေတြထဲကပဲမို႔ ဒီ ကြန္ပ်ဴတာကို ယံုၾကည္ၿပီး ဒီေကာင္ႀကီးကို ထားရစ္ခဲ့ တယ္။ သူလည္း ေၾကကြဲၿပီး ကဗ်ာေတြေရး၊ ၀တၳဳေတြေရး နဲ႔ ခုဆို မဂၢဇင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ေနရာရေနၿပီ။ “၀င္ၾကမယ္ေလ ခ်ားလ္စ္” ေအာ္ဒရီအသံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္ သတိ ၀င္လာတယ္။ “ေၾသာ္၊ ဟင္ ၀င္ေလ” ၄။ အထဲကို ၀င္၀င္ခ်င္း ဧည့္ႀကိဳေလးက “လာၾကပါ။ ထိုင္ၾကပါ ဦး။ ေရွ႕မွာ တစ္တြဲစစ္ေနလို႔ ခဏေစာင့္ေပးပါေနာ္” “ရပါတယ္” ဟု ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ္ လက္ကာျပလိုက္တယ္။ “ေတာ္ၿပီ ေမာင္ ခ်စ္နဲ႔ မပတ္သက္နဲ႔ေတာ့” “မဟုတ္ေသးဘူး အဲလစ္။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး အဲလစ္ရယ္။ ဒီစက္ႀကီးက ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါကြာ” “အို မသိဘူး” အထဲကထြက္လာတဲ့ အတြဲ။ ဟိုက္ အဲဒါမွ ဒုကၡ။ သူတို႔ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပ လာပံုမရဘူး။ ဟိုေကာင္ေတာ့ ငိုၿပီပဲ။ “၀င္လို႔ရပါၿပီ” ဧည့္ႀကိဳေလး အနား ကပ္ၿပီးလာေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထလိုက္ေတာ့ “အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပး ပါတယ္” ကြၽန္ေတာ္ အထဲကို ေရာက္ေတာ့ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ “ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဖန္သား ျပင္က လက္၀ါးပံုေပၚ လက္တင္လိုက္ပါ” အေနာက္ဘက္မွ အသံ ထြက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ “ဟူး” ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး လက္၀ါးပံုေပၚ လက္ကို တျဖည္းျဖည္း ခ်င္းတင္လိုက္သည္။ “ဒီြ ဒီြ ဒြီ” ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အသံႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြ ပြင့္သြားတယ္။ ေမာ္နီတာေပၚရွိ အသည္းပံု ငါးခုစလံုး မီးေရာင္ေတြရဲရဲ ေတာက္ေနတာပဲ။ “ကြန္ဂရက္က်ဴေလး ရွင္း မစၥတာ။ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ဗ်ာ။ ဒါဟာ ပထမဆံုးျဖစ္ရပ္ တစ္ခုပါပဲ” ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္သြား တယ္။ “၀ူး၊ ဟူး” ေအာ္ဒရီကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး ခုန္ေပါက္လိုက္တယ္။ ေအာ္ဒရီလည္း ျပံဳးလ်က္။ “သူငယ္ခ်င္းေတြ ႂကြားလို႔ရၿပီ”ဟု ေအာ္တယ္။ အတန္ ၾကာေတာ့ “ကဲ မစၥကိုအလွည့္ေပး လိုက္ပါဦး မစၥတာ” “ဟာ ဟုတ္ကဲ့။ ေဆာရီးဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ အေပ်ာ္လြန္သြားလို႔ပါ” ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဒရီကို ေနရာ ဖယ္ေပးလိုက္တယ္။ ေအာ္ဒရီက ခံုေပၚ၀င္ထိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမရဲ႕လက္ တစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း ျပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေအာ္ဒရီ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး လက္၀ါးပံုေပၚ လက္တင္ လိုက္တယ္။ “တီ တီ တီ” အသံက တိုးလ်လြန္း တယ္။ ထိုအသံျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္းႏွင့္အတူဖန္သား ျပင္ေပၚက အသည္းပံုေလးေတြ မီးႏွစ္လံုးသာ လင္းတယ္။ ေအာ္ဒရီမ်က္ႏွာ ကြက္ခနဲ ပ်က္သြားၿပီး “ရွင္တို႔စက္ေတြ၊ ရွင္တို႔ စက္ေတြ တစ္ခုခုမ်ား” “၀မ္းနည္းပါတယ္ မစၥ။ ဒီလိုပဲေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕စက္ေတြကို ရာႏႈန္းျပည့္ အာမခံပါတယ္” “အိုး မဟုတ္ဘူး၊ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး” ေအာ္ဒရီ ေအာ္ဟစ္ရင္း အသံေတြ တုန္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ က်သင့္ေငြအျမန္ ရွင္းလိုက္ၿပီး ေအာ္ဒရီလက္ကိုဆြဲကာ ဆိုင္ျပင္ထြက္လိုက္တယ္။ ေအာ္ဒရီက “စက္စုတ္ေတြ၊ စက္အစုတ္ႀကီးေတြ” ဟု ေအာ္ဟစ္ကာ ေပါက္ကြဲတယ္။ “ေတာ္ပါေတာ့ ေအာ္ဒရီ ရယ္၊ လာပါ” ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဒရီကို မနည္းဆြဲေခၚရတယ္။ ေအာ္ဒရီ မ်က္ရည္ေတြ ေ၀့ေနတယ္။ ၅။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေအာ္ဒရီ စကားသံမထြက္။ မ်က္ရည္ေတြ လက္ကိုင္ပ၀ါ ႏွင့္သုတ္ရင္းသာ လိုက္ပါလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကားကို ေအာ္တို စတီယာရင္ေျပာင္း လိုက္ၿပီး သူမအနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္တယ္။ “ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနတာ လဲ ေအာ္ဒရီ ေလးရဲ႕” သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္ ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္လာသည္။ “ခ်ားလ္စ္ တို႔အခ်စ္ကို ယံုရဲ႕လားဟင္” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္က “အဟား၊ ေအာ္ဒရီရယ္ မင္းကို ကိုယ္အခ်စ္ဆံုး ျဖစ္သလို မင္းကို အယံုၾကည္ ဆံုးပါကြာ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့လို စက္ေတြကို မယံုၾကည္ဘူးလို႔ ကိုယ္ ေျပာထားဖူးတယ္ေလ” ေအာ္ဒရီ မ်က္ရည္စို႔စို႔ ႏွင့္ ျပံဳးရင္း... “ဟုတ္တယ္ေနာ္ ခ်ားလ္စ္။ စက္ပစၥည္းေတြဆိုတာေလ လူေတြရဲ႕ တကယ့္ စိတ္ခံစားမႈကို ဘယ္လိုမွေဖာ္ ထုတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။ သူမက“တို႔အခ်စ္ကို အႂကြင္းမဲ့ ယံုေစခ်င္တယ္ ခ်ားလ္စ္ရယ္” ဟု ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ့္ ခါးကို တိုးဖက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာ ေသးဘဲ ကက္ဆက္ခလုတ္ ကို ႏွိပ္လိုက္တယ္။ “ဆူးေတြနဲ႔___လမ္းမလည္း___ဓားေတြ ခင္းထားေပမယ့္ မင္းဆီ အေရာက္ လွမ္းမွာပဲေဟ့___ေျခေထာက္ေပါက္ျပဲ ___ မိုးကလည္း သည္းေနဆဲ___ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္း ေပ်ာက္ဆဲ___ငါ့တစ္ေယာက္တည္း___” ေလးျဖဴရဲ႕ မင္းမွမင္းပဲ သီခ်င္းသံထြက္ေပၚလာတယ္။ ေအာ္ဒရီ မ်က္ေစာင္းလွလွ ေလးထိုးရင္း ကြၽန္ေတာ့္ဗိုက္ ကို ခပ္ဖြဖြလိမ္တယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ အခုမွတကယ္ အသက္၀င္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူမရဲ႕ ေမးေစ့ေလးကို ကိုင္ကာ သူမ်က္ႏွာကိုေမာ့လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ နဖူးေလးကို ခပ္ဖြဖြေလး...။ “မင္းမွ မင္းပဲ___မင္း မွ မင္းပဲ ___ “မင္းတစ္ေယာက္ တည္း___မင္းပဲ”  ခ်မ္းထက္ဟန္